کجای دنیا میتونید رودخونه به رنگ فیروزه ای اونم به این زیبایی پیدا کنید ...


از قشنگی های جنگلهای مازندران...

یک زمان هایی هست که برای بهتر شدنِ حالت، زمان می خواهی
دلت میخواهد بی هیچ توضیحی گوشه ای بنشینی
و بدون دخالت آدم ها باخودت خلوت کنی،
دستی به قفسه ی خاک گرفته ی افکارت بکشی،
تا شاید بتوانی با خودت کنار بیایی و آرامش را به روزهایت برگردانی.
دقیقا نمی دانی چرا، اما حالت خوب نیست
و اگر تمامِ دنیا هم جمع شوند، نمی توانند برایِ تو کاری کنند
که هر کاری کنند تو خوب نمی شوی...
گاهی همه چیز دست به دست هم می دهد تا تو به این نتیجه برسی؛
که یک حرف هایی را نمی توان زد
و یک بغض هایی را نمی توان شکست
گاهی جایی از زندگی قرار می گیری
که بعد از آن به تمام آدم های کلافه ای که می خواهند تنها باشند حق می دهی.
همان جایی که خودت هم دقیقا نمی دانی مشکلت با خودت و با دنیا چیست
فقط کمی زمان می خواهی و سکوت، همین ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

خدا یه عقل سالم به من بده ... ...................

ઇଓ ͜ .·¨·. ͜ ღ

اهمیت بدی اهمیت میدم...

وقت بزاری واست وقت میزارم...

مهم باشم واسم مهمی...

من یاد گرفتم واسه هرکسی همونقدر وقت بزارم که واسم وقت میزاره....

چون یاد گرفتم ارامشم و زندگیم مهم تره...

(البته در زمینه ی لایک اینا فرق داره لایک بکنی یا نکنی من لایک میکنم )

وقتی با من حرف نمیزنه،
یعنی کسی بهتر از من هست که حرفاشو بشنوه،
یعنی کسی هست که با اون راحت‌‌تر از منه؛
وقتی به من میگه خوبم و خوب نیست،
یعنی براش غریبه شدم،
یعنی دیگه واقعا نبودنم بهتر از بودنمه؛
یعنی کاش میشد بفهمم اون که باهاش راحت‌تره کیه تا برم و بکشمش...

‌
‏از بعضی آدما اینقد دور میشی ک

باورش سخته ی زمانی

تموم خندیدنات و حرف زدنات و شب و روزت باهاشون گذشت...

من دلم نمیخواد مهاجرت کنم.
میخوام اینجا باشم، اینجا کار کنم،
پیش خونوادم باشم، با دوستام بمونم، نمیخوام ۵ سال دیگه هرکدوم یه گوشه دنیا باشیم،
نمیخوام مامان بابامو از ویدیوکال ببینم، نمیخوام همیشه غریب بمونم....

ولی هر چی میگذره هر روز اینجا جهنم‌تر میشه،
جوری که مجبوریم بریم...
شاید تک تکمون ...شاید بعضی هامون

بعضی از آدمها همیشه ماندگارند؛ نه پیشِ روی چشم‌ها،
که درون اتاقک کوچک قلبت.
بعضی از آدمها آنقدر در یادت ماندگار می‌شوند
که در نبودشان هم برایشان بهترین آرزوها را داری...
هر روز صبح دوست داشتنشان را بغل میگیری،
جای پای خاطره‌هایشان را میبوسی و دلتنگ تر از هر زمان دیگر به راهت ادامه میدهی.
بعضی از آدمها همیشه ماندگارند
حتی اگر معنای دوست داشتنت
و عشق میان دست‌هایت را از یاد برده باشند....

‏گاهی وقتا معجزه همون آدمهای مهربونی هستن که اتفاقی سر راهمون قرار میگیرن...