از قشنگ ترین متنایی که خوندم نامه ی علی شریعتی به عشقش بود:
«عزیزِ مهربانِ بداخلاقِ صبورِ تندجوش!
امید بخشِ یأس آورِ، پرحرفِ حرف نشنو،بدترین بدِ خوب‌ترین خوبِ
با وِی نتوان زیستن، بی وِی نتوان بودن!
یک جورِ درهم برهمِ شلوغ پلوغِ قرو قاطی عزیزی که تورا نمی‌توانم تحمل کنمو دنیا هم بی تو تحمل ناپذیر است»

لب دریا نسیم و آب و آهنگ
شکسته ناله های موج بر سنگ
مگر دریا دلی داندکه ما را
چه توفان‌هاست در این سینه تنگ

زن این طوری است
که می‌چسبد،سفت و سخت می‌خواهدت.
هی میگوید که با همه چیز میسازم،
حتی بهتر از آن که مادربزرگ با پدربزرگ و هوو می‌ساخت،
هی اصرار می‌ورزد که بمانیم تا ابد حتی،
هی تصویر عاشقانه میسازد،
بعد همان طور که مرد دارد ناز میکند،
دارد طفره می‌رود، دارد خودش را به آن راه می‌زند
و فکر میکند زن هنوز میخواهد،
فکر میکند زن هنوز میسازد،
یک هو ناغافل می‌بیند زنی نیست کنارش
که بخواهد، که بسازد، که بماند.
زنی که میخواست دیگر نمی‌خواهد.
اگر همه پوئن های شهر را بدهی بهش،نمیخواهد.
مرد اگر به موقع نباشد،اگر سر بزنگاه قاپ را ندزدد،
از کف ش رفته است برای همیشه.
زن، مرد را میخواهد به شرط آن که غرورش نرود
زیر پای او له بشود.

در زندگی هر کس باید یک نفر باشد؛
مرد و زن بودنش مهم نیست،
فقط باید یک نفر باشد …
یک آدم،یک دوست،یک همدم،یک رفیق،
یک نفر که جویای حالت باشد، نگرانت باشد،
تو را بهتر از خودت بشناسد،
یک نفر که شماره اش را بگیری و بگویی حالم بد است …
شنیدن همین یک جمله کافیست
تا کار و زندگی اش را تعطیل کند و خودش را به تو برساند …
آخر خوشبختی‌ست یک نفر در زندگیت باشد که تنها نباشی …

✓سلامتیه کسایی که تنهایی رو از ما می گیرن …

آدم بلاتکلیف مث کسیه که داره اسباب کشی می‌کنه
ولی دم رفتن مهمون دعوت کنه
هم خودش معذبه هم مهمونش
اگه ثبات نداری کسی رو به قَهقرا نکشون
اگه دلت جای دیگه‌‌اس کسی رو به حوالی دلت دعوت نکن
اگه کارت رو هواس کسی رو امیدوار نکن
اگه داری میری از کسی نخواه بمونه
آدما اسباب بازی نیستن
خرد میشن و تا ابد دیگه اون زخمی که میزنی
جاش خوب نمیشه

موسیقی پروفایلم با یک آهنگ جدید بروز شد.

به دریایی گرفتارم،
که موجش عالمی دارد.‌‌..

باید کسی باشد برای دوست داشتن
کسی باشد که وقتی تمامت را
گوشه ای گم می‌کنی
بیاید پیدایت کند...

#عادل_دانتیسم

مردی که ناز و عشوه‌ی زنی در زندگی اش نباشد،
زندگی برایش چه لذتی دارد؟
مردی که برای قدم زدن در روزهای بارانی اش انگشت های ظریف زنانه‌ای برای بافتن در بین انگشتانش نداشته باشد هوای بارانی و آفتابی برایش چه فرقی می‌کند؟
چگونه یک مرد می‌تواند تمام خستگی‌هایش را تحمل کند اگر نداند که زنی در خانه برای رسیدنش لحظه شماری می‌کند، بوی عطرش تمام وسایل خانه را مست کرده، هر لحظه به ساعتش نگاه می‌کند و از صبر و حوصله‌ی عقربه ها حرص می‌خورد؟
اگر یک مرد موهای زنی را برای نوازش نداشته باشد چگونه می‌تواند دلگیری هایش از زندگی را از یاد ببرد؟
چه بی انصاف بود کسی که برای اولین بار زن را جنس مخالف نامید...
زن مکملی‌ست برای مرد که اگر نبود زندگی به دل هیچ مردی نمی‌نشست...
زن "جنس مکمل" است نه "جنس مخالف"...