من الويت چندم نيستم
منو بايد وسط سرشلوغيات بخواى
وقتى دورت شلوغه و دستت بند
منو واسه اوقات بي حوصلگى و بيكاريت كنار نذار
ذخيره نگهم ندار كه وقتى بقيه نيستن باشم
واسه من
واسه خاطر كنار من بودن
اگه وسط مشغله هات جا بازكردى و فلان قرارو كنسل كردى، حسابه
اگه وسط روز،لاى سرشلوغيات دلت هوامو كرد و تنگ شد برام، حسابه
وگرنه آخر شب ها كه رو تخت دراز كشيدى و خوابيده هياهوى دورت، همه بلدن بگن دلم تنگ شده
همه بلدن بگن دوستت دارم
منو
بودنمو
ذخيره نكن براي بعد
بعضى چيزا، با ذخيره كردن زياد نميشن
تموم ميشن، حروم ميشن
مثل چايى كه سرد ميشه و ميوفته از دهن... [لینک]

می‌گفت عشق مثل کاشتن دونه‌ی گل تو قلب اونیه که دوسش داری.
با تعجب ازش پرسیدم یعنی چی؟
یعنی وقتی به یکی میگی دوست دارم گل عشق رو تو قلبش می‌کاری؛ حالا دیگه تو در برابر اون گل مسئولی!
همون‌طور که گل، آب و خاک و نور خوب می‌خواد؛ عشق هم حکایت همونه.
کاشتنش اول ماجراست؛ عشق مراقبت می‌خواد.
توجّه لازمه، نور امید و محبّت می‌خواد
باید بدونی تو سرما چطوری گرم نگهش داری، باید حواستو جمع کنی چیده نشه و ریشه‌اش محکم توی قلبش بمونه.
مواظب این یه دونه گل باش وگرنه یه روز میای می‌بینی گلت حسابی پژمرده شده یا یکی پیدا شده که بهتر از تو ازش مراقبت می‌کنه. [لینک]

عشقو باهر کسی تجربه نکن؛ عشق چیز قشنگیه!
نذار ازش #متنفر بشی! سالها تنها باش،
اما روحتو با کسی قسمت نکن که نمیفهمتت!
به #دوستدارم دروغین بعضی #ادما توجه نکن چون متعلق به #خیلیاست، /> آنقدر تنها بمون تا کسی که از درونت خبرداره پیدات کنه
#کسی رو پیدا کن که همیشه به شکل یه چیز نایاب نگات کنه!
یه چیزی... شبیه به یه معجزه!!
دیده را فایده آن است که دلبر بیند...
ور نبیند چه بود فایده بینایی را...
تو که نیستی انگار هیچ کس نیست

آدمها در هر سنی هم که باشد،
یکی را میخواهد،
یکی که برایش بچگی کند و بدون هیچ ترسی خودش باشد،
آدم هر چقدر هم که قوی و مغرور باشد،
دلش میخواهد یکی را داشته باشد که
تمام ضعف هایش را توی آغوشش بیندازد و از شر بی رحمی های دنیا،
به شانه های محکمش پناه ببرد!
یکی که بشود تمام غصه و دردهای انکار شده اش را
برایش تعریف کند و آرام بگیرد..
تا کجا میشود قوی بود؟!
تا کجا میشود ادای آدم بزرگ های بی درد را در آورد؟!
تا کی میشود بدون یک عشق بی قید و شرط زنده بود و نفس کشید؟!
آدم نیاز دارد یکی را داشته باشد
یکی که بی منت
هوای بغض های یواشکی اش را داشته باشد
که بشود برایش با خیال راحت دلبری کرد
جایی که نه از قضاوت خبری باشد،نه از دلزدگی
آدم بدون عشق،میمیرد..
باید یکی باشد
یکی که با همه ی جهان فرق داشته باشد...

دیوانگی
می گویند پاییز ، سرد است و می گویم ؛ آخ که بغل می چسبد !
آخ که می چسبد کسی گونه های سرد آدم را ببوسد و دست های سرد آدم را بگیرد و ساعت های زیادی با آدم حرف بزند و برایش از همه چیز بگوید ، از ابرهای با احتمال بارش خاطرات گرفته تا نارنگی هایی که مثل قدیم ها بوی خوشبختی نمی دهند !
می چسبد که پنجره را باز بگذاری و در سرمای اتاق بنشینی و خودت را در امنیت گرم پتو بپیچانی و نوشیدنی داغت را بنوشی ،
می چسبد که سر انگشتان و بینیِ سردت را لمس کنی و ژست کودکانه به خودت بگیری ، کلاه و شال و بارانی ات را بپوشی ، از خانه بزنی بیرون و آرزو کنی ای کاش باران ببارد که ترکیب باران و پاییز و برگ های خشک ، عجب معرکه ای می شود !
پاییز که قاطعانه در خیابان اُتراق کرد ، تازه آغاز عاشقی ست ...
می چسبد کسی را دوست داشته باشی و کسی دوستت داشته باشد ، می چسبد دست هایت را توی جیبت ببری و همینطور که حجم نفس های داغ خودت را روی تن سرد خیابان حس می کنی ، در فکر و خیال ، غوطه ور شوی و نفس های عمیق تری بکشی ...
پاییز که باشد ؛ بغل می چسبد ، بوسه می چسبد ، چای می چسبد ،
حتی خیال می چسبد ! مثلا در میان خلوت گذرگاه ها قدم بزنی و خیال کنی پشت درخت های مه گرفته ، قلعه ی اسرارآمیزی ست که انتظار ورودِ تو را می کشد ، پشت ابرها اژدهای پیر و درمانده ای با تو حرف دارد و پشت کوه ها دهکده ی پری های کوچکی ست که به جز عاشقی و دوست داشتن ؛ کارِ دیگری بلد نیستند ،
می چسبد دیوانه باشی و خیالبافی کنی ،
اصلا پاییز را برای دیوانگی ساختند !

من گاهی...
فقط با یاد تو نفس می ڪشم
گاهی...
دلم می خواهد
فقط تورا دوست داشته باشم
گاهی...
نامت را به اشتباه به زبان می آورم
و گاهی چقدر دلم
برایت تنگ می شود
می دانی...!
می گویم گاهی
اما
این گاهی ها
عجیب بوی همیشه می دهند...
فرشته من

به زندگی فکر کن! ولی براي زندگی غصه نخور. ديدن حقيقت است، ولي درست ديدن، فضليت.
ادب خرجی ندارد ولی همه چيز را ميخرد.
با شروع هر صبح فکر کن تازه بدنيا آمدی .مهربان باش و دوست بدار و عاشق باش.
شايد فردايی نباشد. شايد فردايی باشد اما عزيزی نباشد...

یادمان باشد؛ با شکستن پای دیگران، ما بهتر راه نخواهیم رفت!
یادمان باشد؛ با شکستن دل دیگران ما خوشبخت تر نمی شویم!
کاش بدانیم اگر دلیل اشک کسی شویم دیگر با او طرف نیستیم؛ باخدای او طرف هستیم...
ای خدا ااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدایا حال دلمون رو خوب کن
ما از ثروت و ماشین خوب گذشتیم
یک فرشته مهربانم نصیب ما بگردان ....
که برای ما یک بچه فرشته بیاره ...

بعضی آدم ها را نمیشود داشت
فقط میشود یک جور خاصی دوستشان داشت !
بعضی آدم ها اصلا برای این نیستند که برای تو باشند یا تو برای آن ها !
اصلا به آخرش فکر نمی کنی
آنها برای اینند که دوستشان بداری
آن هم نه دوست داشتن معمولی نه حتی عشق !
یک جور خاصی دوست داشتن که اصلا هم کم نیست ..!
این آدم ها حتی وقتی که دیگر نیستند هم
در کنج دلت تا ابد یه جور خاص دوست داشته خواهند شد ..
وقتی نیستی انگار هیچ کس نیست ....

عدالت !!!
گویند یعقوب لیث صفاری، پادشاه سلسله صفاریان و نخستین شهریار ایرانی پس از اسلام، شبی هر چه کرد، خوابش نبرد.
غلامان را گفت حکماً به کسی ظلم شده؛ او را بیابید.
پس از کمی جست و جو، غلامان بازگشتند و گفتند سلطان به سلامت باشد؛ دادخواهی نیافتیم.
اما سلطان را دوباره خواب نیامد، پس خود برخاست و با جامه مبدل از قصر بیرون شد.
در پشت قصر صدای ناله ای شنید که: خدایا! یعقوب هم اینک به خوشی در قصر خویش نشسته و در نزدیک قصرش اینچنین ستم می شود.
سلطان گفت: چه میگویی؟ اینک من یعقوبم و از پی تو آمده ام. بگو ماجرا چیست؟
آن مرد گفت : یکی از خواص تو که نامش را نمی دانم، شبها به خانه من می آید و به زور زن مرا مورد آزار و اذیت قرار می دهد.
سلطان گفت : اکنون کجاست؟
مرد گفت: شاید رفته باشد.
شاه گفت : هرگاه آمد، مرا خبر کن و آن مرد را به نگهبان قصر معرفی کرد و گفت هر زمان این مرد مرا خواست، به من برسانیدش حتی اگر در نماز باشم.
شب بعد؛ باز همان شخص به خانه آن مرد بینوا رفت. مرد مظلوم به سرای سلطان شتافت.
یعقوب لیث سیستانی، با شمشیر برهنه به راه افتاد. در نزدیکی خانه دستور داد تا چراغها و آتشدانها را خاموش کنند.
آنگاه داخل رفت و ظالم را با شمشیر کشت.
پس از آن دستور داد تا چراغ افروزند و در صورت کشته نگریست. پس در دم سر به سجده نهاد.
آنگاه صاحب خانه را گفت قدری نان بیاورید که بسیار گرسنه ام.
صاحبخانه گفت: پادشاهی چون تو، چگونه به نان درویشی چون من قناعت توان کردن؟
شاه گفت:هرچه هست بیاور.
مرد پاره ای نان آورد و سبب خاموش و روشن کردن چراغ و سجده و نان خواستن سلطان را پرسید.
سلطان گفت: آن شب که از ماجرا آگاه شدم، با
[ادامه...]