باید قبول کنیم بعضی آدمها را کمتر دیده ایم،
مثل مداد رنگیِ قهوه ایِ گم شده میانِ آنهمه رنگ،
مثل خودکارِ مشکی،
مثل همانهایی که بیشتر از بقیه کنارمان بودند و ما هیچ ندیدیمشان ..
همان هایی که به قولِ معروف دستشان نمک ندارد
میدانی عشق یعنی چی ؟
خیال نمیکنم بفهمی، هیچکس نمیداند من چه حالی دارم ، هیچکس !
دلم از تنهایی می پوسید و دردهای ناگفتنی توی دلم تلمبار میشد .
آدم عاشق باشد و نتواند به کسی بگوید ،
غم انگیز نیست ؟ :)