1_تنها راه ارتباط یافتن با حقیقت این است که توجه کنید
بدون اینکه نتیجه گیری کنید.
2-تصمیمات زندگی را بر اساس امیال لحظه ای نگیرید،طوری که اگر بعد سالها به گذشته نگاه کنید هنوز ان تصمیمات ارزشمند باشند.
3-ترسها و نا امنی نااگاهانه توسط شما بوجود امده اند اگر شما انها را خلق نکنید وجود ندارند.
4-اگر تحول قرار باشد اتفاق بیفتد در هر چیزی حتی ارتباطات این یک فرصت بزرگه که یکنفر بشما داده است، از بکار بردن این کلمه مثلن یه نفر به من خیانت کرد دست بکشیدفقط بگین یکنفر دارد شما را از توهم به سمت حقیقت نهایی هل میدهد ما باید از ان فرد تشکر کنیم و قدر دان باشید ...
5-یک نفر دارد کاری را که دلش میحواهد انجام میدهد حالا فکر میکنید ان فرد باید مجازات بشود احتمالن هیچ قانونی را هم نشکسته است بهر حال باید مجازات میشدند ،انها درک بین دو نفر را شکستند احتمالن شما درک کردن را اشتباه متوجه شدید شما باور کردید که این درک کردنها مطلق هستند اما نیستند ،، لطفن واقع بینانه به ان نگاه کنید ما باید انرا بدرستی اداره کنیم من نمیگویم ایا کاری که انها دارند انجام میدهند درست است یا غلط و قضاوتی نمیکنم اما انسانها سالهاست به این صورت عمل کردهاند و میکنند من میگویم که اول درک این شود که روابط هرگز و هرگز مطلق نخواهد بود بلکه باید انرا مدیریت کرد عین بازی چرخاندن توپ در دست...

با دوست عشق زیباست با یار بیقراری

از دوست درد ماند و از یار یادگاری...

بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست
کاین عشق گرفتاری بی‌هیچ دواست

درمان غم عشق نه صبر و نه ریاست
در عشق حقیقی نه وفا و نه جفاست...

عشق را نمی توان شرح داد
بدون هیچ شکل و فرمی ست
عشق جسم نیست

عشق وارد زندگی مان می شود
درست از لحظه ای که متولد می شویم
از گهواره تا گور
عشق درون همه هست

عشق مانند یک شمع می سوزد
گاهی سوسو می زند و به لرزه می افتد اما هرگز نمی میرد

عشق می تواند تو را تهی کند
عشق می تواند تو را کامل کند
عشق می تواند تو را بسازد یا بشکند
عشق در روح توست

عشق در قلب توست
عشق در فکر توست

عشق جهانیست
و تمام جهان را احاطه کرده ست
مهم نیست کجا باشی
عشق زبانی همگانیست

عشق پیرامون توست
نمی توانی آن را ببینی یا لمس کنی
اما عشق در همه جا هست...

می سرایم "تو و چشمان تو را"
نه سپیدی ، نه غزل...
تویی آن شعر دل انگیز و بلند...
که پر از مثنوی بارانی ؛
منم آن شاعر بیدل
که فقط...
برق چشمان تو را می بیند...
سبک من عاشقی و
قافیه ام دلتنگی ست...
منم آن مست و پریشان نگاهت...
که دلم تو و احساس تو را می خواهد...

زندگی رقص من است


به بر شعله ی شمع


رقص آن پروانه


که به هر بال وپری


فکند شور و شرر در دل شمع


چه خطر گر گهی از سوز دل شمع پرم می سوزد؟


ببرم ره به سلامت اگرم روح سیاوش باشد


من ز شمشیر زمان رقص کنان می گذرم


و حواسم همه در سوختن شمع وجودی ست


که بی تاب من است


من به صحرا و گل و باغ نمی اندیشم


همه ی زندگیم رقص من است


آری این رقص دل انگیز که سودای من است


قاصد عشق دو صد پروانه است


که به نام هستی


پیله ها را بدریدند و به شوق پرواز


بال بر بال زدند


و تو اما ای دوست....


گر دلت در گروی حادثه ای شیرین است


پیله ی خود بگشا


و سبکبار چو یک پروانه


یک دل سیر برقص....

رویای بی در و پیکر شاید باشد ...

شعر عاشقانه به زبان در امدن از عشق بی هیچ مقصودی،منظوری
اگر به غیر عشق باشدشعر فرو میریزدو از عشق هیچ اثر نمی ماند شعر عاشقانه تنها از عشق گفتن است بی هیچ واهمه ای،شعر عاشقانه ثبت رویای بی در وپیکراست...تقدیمتان نام محفوظ

ای اوج شور و هستی
بپیچان
پیچک را
به سوی زل نگاهت
در تمام تشنگی ام...نام محفوظ

به انهایی که دیدهام
یا ندیده ام تا حال
چه اینجا
چه انجا
در این دنیای شلوغ
میگویم سنجاقتان کردهام بدل
دوستتان دارم ،
عمر شکوفه ها کوتاه است...نام محفوظ