‏چنین شد پس که من دیدم به رویا
ترانه‌یی را
که
در جان جانان سرودم

با رودهای جاری در چشمانت
تا دریای شبنم نشسته بر گونه
تا اقیانوس خیالت
در رقص بابونهای وحشی
چه زیبا خیالت را
در نامه هایت
جا گذاشتی
میخوانم و مرا نگران نمی کند

گفته ای بعد از این دوستم نخواهی داشت 
اما، نامه ات چرا اینقدر طولانی است؟ 
تمیز نوشته ای، پشت و رو و دوازده برگ 
این خودش یک کتاب کوچک است 
هیچ کس برای خداحافظی 
نامه ای چنین مفصل نمی نویسد...

دقیقن مانند آن است که
جنازه ی کارگران معدن را
از خاک بیرون بکشی
تا دوباره به خاک بسپاری!
چیزی میان ما تغییر نخواهد کرد…
اما اصرار دارم که بدانی
“دوستت دارم…”

چشمانم را می بندم
بخیالم
رو به رو را نگاه کردم
میان جماعت تو را دیدم
میان سنبله‌ها
زیر تک درختی تو را دیدم
در انتهای هر سفر
در عمق هر عذاب
در انتهای هر خنده
سر برآورده از آتش و آب
تابستان و زمستان ، تو را دیدم

در اشعار و غزلهای ناگفته
در خانه
در رویا
در آغوشم تو را دیدم
ترکت نخواهم کرد!،

"چشمان‌ات را می‌شناسم از آن‌که مرا پاسخی نمی‌دهند
تنها می‌نگرند و هنگام که می‌بینند
سوالی نمی‌پرسند
اه از ان چشمان سیاهت
وقتی غزل را بر لب میاورد
و اهسته زمزمه میکند
و من بر ابر قصه گو می شوم
چشمان خالص‌ات, آرام و پر نورند
در خیالم با من حرف می زند
نوری الوان از دنیایی شکوفان
که روزگاری از چشمان مادرم دیده‌ام...

چشمانم را می بندم
تو رختخواب لم میدهم
فرو میروم در رویا
هر کسی می تواند به من
بگوید دیوانه
من دیوانه ام
من ،،،
و تو
بلاخره بهم می پیچیم
چون جلبک های دریایی
در اغوش هم شناور روی اب
هزاران رویا در من
هزاران رویا برای تو
جلوی چشمانم
دراسمان ابی ،در زمین وحشی
اینجا ،انجا،
همه جا خانه من
فکر مخصوصی دارم
در انجایی که گلها به طرز زیبایی رشد کر ده اند
تو در اسمانها خودت را با الماسها فزض کن
تو با چشمان منشوری
هزاران پرتو بر من متصاعد کن
از برگشتی که شب میو ه اش است
من را در اغوش بگیر
من به لبه نزدیک ام
با هر ضربانی می افتم
فقط تحمل کن
در زمین تفتان چه میگذرد
من را در اغوش بگیر
من دنبال عشق میگردم
در این دنیا که بزرگ است
اما برای من کوچک
تو را روزی می بینم
و شیرجه میروم در اقیانوس منجمد شده دلت
و برفها را اب خواهم کرد...ناهید

زمانی که عاشقی ، زنده ای
شاید بد ، شاید خوب
اما زنده ای
و خواهی مرد اگر دست از عاشقی برداری
نابود خواهی شد اگر عاشقی نکرده باشی

اگر عشق تو را رنجاند
مراقب زخم هایت باش
باورشان داشته باش
چرا که زنده ای

تو زنده ای
به خاطر کسی که دوستش داری
به خاطر کسی که دوستت دارد

کجایی تو مرا می‌بینی می‌شنوی
مرا به جا می‌آری
منِ زیباترینْ منِ تنها..

اه صدایش
داشت آواز می‌خواند

این چیزی است که به یاد می‌آورم

صدایش

مرا از درون پر می‌کند

مثل اسکلت بدنم.



در حقیقت، این نام من است که در درونم زانو می‌زند

و می‌خواهد فراموش کند
شانه هایی که زیر باران
گیتار ی را ماند با صدای زیبایش...

در ورای خیال،، چشمان تو
و ستاره‌های فراوانی بودند در استخر .

از خیالم خواستم درشان بیاورد .

او آب را منتقل کرد

قطره به قطره

و جایشان داد در دستانم .

سپیده‌دم

خواستم ببینم آیا

او واقعا درشان آورده است

و حقیقت داشت

تنها چیزی که در استخر مانده بود

آسمان بود

...

غزل رو لبانت
از حال می رود
ای ابر
ای وهم
ای واژ های وهم
در گفتنت چیزی میان هوا گم می شود
چیزی میان هوا می روید
چیزی میان هوا می اید
رویا میان چشمانت از حال می رود
ای ابر
رویا تورا به خانه جان
می خواند
رویا میان ابر تو از حال می رود
زمانِ شکفتن گلزار در باران...