رد پای عطر پاییز را میگیرم
کوچه به کوچه
رویا به رویا
در انتهای کوچه باغ به جای خالیت میرسم …
چه سخت است حضور عطر تو میان برگ های پاییز زده !

بی تو چون شب های دیگر
امشب آرامی ندارم
در سكوت كوچه ی تو
نیمه شب ره می سپارم

آن زمان این كوچه هر شب
كوچه ی میعاد ما بود
بر لب ما تا سحرگه
قصه فردای ما بود

این زمان افكنده برما
سایه، دیوار جدایی
ای خدا آخر كجا رفت
روزگار آشنایی

ای كویر سینه ی من
بوته های آتشت كو؟؟؟؟
در شب سرد جدایی
شعله های سركشت كو؟؟؟

گاه اندازه ی تنهایی هایم بیشتر از آغوشم میشود
جوری كه لبریز میشوم از درد و سر ریز میشوم از این تكرار همیشه شاعرانه و پاییزی؛
گاهی هوای كوچه و بادبادك و لی لی میكند دلم،
هوای بی خیالی و سر به هوایی و تاب بازی...
هوای چرخیدن روی چرخ و فلك كودكی ها،
خریدن یك بستنی آلاسكا،
خوابیدن در پشه بند و پشت بام و غلت زدن در رختخواب خنك تابستانها ......
گاهی دلم آنقــــــــدر پر میشود از اقاقی و اطلسی و شاه پسند،
كه باغچه ای میسازم سر رفته از حس خوب خاطره ها!
گاهی دلم، عجیــــــب هوای عطر نذری خانه ی همسایه را دارد
كه توی سینی مهربانی در كاسه ای بلورین پشت در به میزبانی افطار آمده است.
گاهی، هوای دلتنگی ها را من میدانم و باران
...

اشکی که مرا شُست

باوری بود

که تورا می پرستید

لرزش مرگبار خطوط شقیقه های متورم از فریادم

به غم انگیزی دستانی می اندیشید

که سالها معبد تنهایی بود

در دلم ترانه ای مُرد

که شاعر ِ چشمانت بود

نگاهت که از من دور شد

به هبوط رسید عاشقانه ی من

طاقت من طاقت دل
طاقت سنگ است
غزل پریده رنگ است
دل ترانه تنگ است
نه در زمین نه در زمان
جای درنگ است
بیا که وقت تنگ است
مرا حوصله تنگ است

بجز سقف شونه ات کجا سر بذارم
...
دلم مثل حالم پریشون امشب
که از هر طرف غم فراوون امشب
...

ساده ودلنشین..

من...

یکی بود ِ همیشه ام و...

تـو...

یکی نبود ِ بی کسی هایم!

یکی بود که اونم رفت!!!

کاش از اول ...

غیر از خداهیچکس نبود....

اگه یک نفرهر آنچه که...

از درونش برمی آید را بنویسد

بی شک بدانید که از درون او...

کسی رفته است!

می خواهم از تو بنویسم...

ولی!!!

دلـم برای تمـام حرف هایی که دیگـر نمیزنی ، تنـــگ است ...

سطر به سطر جمله هایم ، پارادوکسی از توست !
مدت هاست نبودنت عادت زندگی ام هست .
نه تپشی از تو ،در من جریان دارد ...
نه تپشی از من ،در تو !

....