کرونای عزیزم
یک بهار و یک تابستان، یک پاییز و یک زمستان را دیدی؛
از این پس همه چی تکراریست.
گورتو گم کن دیگه پدرسگ

سرودمت
به همان باوری که در من بود
و شعر
حنجره‌ام شد
که خوش صدا باشم
و خواندمت!
که قشنگ‌ است روز و شب از تو بخوانم
و نگران نخوانده‌ها باشم...

از بس که شُدَم محو تو، بیگانه‌ی خویشم...!

فقط یادت نرود
من تورا سالـهاست
یواشکی دوسـت می‌دارم ..

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
هُرم نفس هایم تورا طلب میکنند
همچو بیانی ک باران را ..

محبوب من…
نمی‌توان در کار خدا دخالت کرد
خدا خودش خواسته من عاشقِ شما باشم...

من از جهان به تو نازم که نازنين جهانى...

مرا که تیره و تارم به عشق روشن کن...

قاب عکس رخِ تو خواهش دیوارِ من است..

وز تابـش عـشق
سنگها نرم شود...