i am drunk and you're insane who's going to lead us home ?

این غرور لعنتی
همیشه چوب لای چرخ زندگی‌هایمان انداخت...
گوش ندادیم به حرف کسی که دلسوزمان بود،
انجام ندادیم کاری را که می‌دانستیم باید،
پیام ندادیم به کسی که دل‌تنگمان بود،
نگاه نکردیم به کسی که برای دیدنش لحظه‌شماری می‌کردیم،
نرفتیم، نخواستیم، نپرسیدیم،
چرا؟
چون مثلا غرورمان خدشه‌دار می‌شد،
می‌رفت زیر سوال،
لگدمال می‌شد!
ولی اصل ماجرا چه بود؟
یک لج‌بازی کودکانه‌ی مضحک که خیلی چیزها را از ما گرفت !!

اینقدر صبر نکن...
همش صبر کردیم برای جمعه، برای تابستون، برای خوشش اومدن،برای به دنیا اومدن،برای دانلود شدن،برای شب شدن ،برای پاییز شدن،برای حاضر شدن، برای فهمیدن، برای رسیدن، برای موندن، برای خواستن ، ، برای خندیدن ، برای خوش گذشتن، برای درک شدن ،برای پیدا کردن، برای فهمیده شدن، برای حس کردن، برای زمستون شدن، برای سرد شدن، برای حرف زدن..
همش منتظر بودیم بدون اینکه حس کنیم این عمرمونه که داره میگذره، بهترین سال‌های قشنگ زندگیمون، زیبا ترین روزامون همش انتظار ؟! باید از لحظه لحظه اش استفاده کنیم بیا تموم کنیم این همه انتظار رو و با لحظه لحظه اش زندگی کنیم!

خدایا
کمکم کن تا رد نور تو را
در پیشامدها و راه ‌ها
در همه مسیرها، در روزها و شب ‌ها
باز شناسم و پی‌گیرم
و از آن، منحرف نشوم
و ظلمت را هرگز، به جای نور نگیرم
و کمکم کن
تا در همه سختی ‌ها، در همه رنج ‌ها
دستان لرزان خود را
از دست‌های گرم و گشاده ات بیرون نکشم
و دست‌های پر قدرت تو
دستان لرزان مرا رها نکند

آمین

افسوس ...
بنی آدم ابزار یکدیگرند
گهی پیچ ومهره گهی واشرند
یکی تازیانه یکی نیش مار
یکی قفل زندان،یکی چوب دار
یکی دیگران را کند نردبان
یکی میکشد بار نامردمان
یکی اره شد،نان مردم برد
یکی تیغ شد خون مردم خورد
یکی چون کلنگ و یکی همچو بیل
یکی ریش و پشم و یکی بی سبیل
یکی چون قلم خون دل می خورد
یکی خنجر است و شکم می درد
خلاصه پرازنفرت وکین واندوه و آز
نه رحم و نه مهر و نه لطف و نه ناز
همه پر کلک پر ریا حقه باز
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضوها پا گذارند فرار!!!
ت م ا م ...

اشکال ما آدمها این است که...
هر کدام به روش خود یکدیگر را دوست داریم.
گاهی ظالمانه،گاهی خودخواهانه،گاهی مغرورانه،گاهی مالکانه و گاهی عمیقا عاشقانه...
و چقدر در راه و روش های خود...
در نهایت دوست داشتن...
قلب یکدیگر را می شکنیم
و احساس یکدیگر را جریحه دار می کنیم
وقتی پای رفتن پیش می آید
تازه به این فکر می افتیم
که کجای کار ما اشتباه بود؟
رفتن همیشه با یک خداحافظی اتفاق نمی افتد...
گاهی رفتن...
در انبوهی از ماندن و بودن است .

زمان کمک می‌کند به رنجهایت عادت کنی،
زمان کمک می‌کند صبور باشی
زمان ثابت می‌کند که برای چه کسانی ارزش واقعی داشته‌ای و
چه کسانی ماندند با تو
اگر چه بارها رنجاندی و رنجاندند...
در این عصر یخبندان و زمانه‌ی مصلحت‌ها و منفعت‌ها و کسالت‌ها و بی حوصلگی‌ها ،
اگر کسی در کنارت ماند ، فرشته‌ای ست که از سوی خداوند برای آرامشت آمده است.
اگر بود ، اگر داشتید ، روی چشمانتان نگهش دارید.
روزگار روزگارِ رفتن است و نماندن...!!
پس توسعی کن بمانی و نرنجانی
متفاوت باش بمان و نرنجان ...

زندگی ست دیگر...
همیشه که همه رنگ‌هایش جور نیست ،
همه سازهایش کوک نیست ،
باید یاد گرفت با هر سازش رقصید ،
حتی با ناکوک ترین ناکوکش،
اصلا رنگ و رقص و ساز و کوکش را فراموش کن،
حواست باشد به این روزهایی که دیگر برنمی گردد،
به فرصت هایی که مثل باد می آیند و می روند و همیشگی نیستند ،
به این سالها که به سرعت برق گذشتند،
به جوانی که رفت،
میانسالی که می رود،
حواست باشد به کوتاهی زندگی،
به پاییزی که رفت ،
زمستانی که دارد تمام می شود کم کم،
ریز ریز،
آرام آرام،
نم نمک...
زندگی به همین آسانی می گذرد.
ابرهای آسمان زندگی گاهی می بارد گاهی هم صاف است،
بدون ابر بدون بارندگی.
هر جور که باشی می گذرد،
روزها را دریاب...

فاصله گرفتن ، چیزیه که شاید اولش
اینجوری بنظر بیاد که داری چیزیو از دست میدی ،
یا داری از حال خوب فاصله می‌گیری ،
ولی این فکرا فقط برای اولشه.
یکم که از کسی یا چیزی فاصله بگیری ،
می‌بینی همچینم داشتنش تو زندگی فایده‌ای نداشته.
برعکس ، شاید سرشار از آسیب بوده و تو نمی‌دیدی.
اگه بخوام فاصله گرفتنو خلاصه بگم ،
اینجوریه که از یه خوشحالی فاصله میگیری ،
ولی به یه خوشحالیِ دیگه نزدیک میشی ،
و شاید حتی بیشتر !
اگه هنوز پیداش نکردی ، فقط صبر کن.
پیداش می‌کنی...

کوچه ما همیشه شلوغ پلوغ بود .

پر بچه هایی که پیش از خروس بیدار میشدند .
زنهایی که سبزی پاک میکردند.
و دخترکانی که اگر هر روز عصر سر کوچه نمی نشستند بختشان وا نمیشد.
ولی هیچوقت توی کوچه دعوا نداشتیم .

در عوض یک گذر چارتا آن طرف تر ما بود که به امامزاده منتهی میشد و همیشه دعوا بود .
دخترهایش هنوز نرفته طلاق میگرفتند.
پسرهایش اوباش بودند .
زنهایش شارلاتان بودند .
و مردهایش پای منقل میمردند .

بی بی میگفت :
حتما این کوچه گنج داره ، چراکه قدیمی ها گفتن که هر جا گنج باشه جنگ و دعوا هم زیاد هست !

بی بی درست میگفت .

آن کوچه خود خاورمیانه بود !

همیشه محکوم به جنگ و دعواهایی بود که از گور همان گنجی آب میخورد که زیرش خوابیده بود ...