تغییری باش که میخواهی شاهد آن در جهان باشی . . .
«ماهاتما گاندی»

گفتــه بــودی کـه چـرا محـو تماشای منی

وان چنان مات که یک دم مژه بر هم نزنی

مـژه بـر هـم نـزنـم تـا کـه ز دستــم نـرود

نــاز چشـم تـو بـه قـدر مـژه بـر هـم زدنی

فریدون مشیری

هميشه هر چيزي را که دوست داريم به دست نمي آوريم،

پس بياييم آنچه را که به دست مي آوريم دوست بداريم.

دکتر حسابي

موفقيت

پيش رفتن است

نه

به نقطه ي پايان رسيدن ...

نلسون ماندلا

زندگي خالي نيست

مهـــــرباني هست

سيـــــب هست

ايمـان هست

آري تاشقايق هست زندگي بايد کرد.

سهراب سپهري

مدت زمان غیبت منجیان بر اساس تاریخ و پیشین
1-عیسی مسیح-بعد از تصلیب و برخاستن-2000 سال
2-امام زمان عج-1185 سال
3-منجی بودایی ها-بر اساس بودای اول و ...بعد زمان بسیار زیاد
4-منجی زرتشت-بعد زرتشت.و...
5-منجی یهودیان-بعد داوود و سلیمان و...

حسام الدین شفیعیان-متن ادبی
به وسعت خیال تو دریا میشوم.و در نگاه تو رودی به سمت مهربانی میشوم. در کلام تو چسمه سار نور میشوم. و با تارپودی از زندگی سوی او میشوم.زندگی فرصت یکباره ی لبخندهاست. من برای تو شکوفه ای از غزل های او میشوم. و در خیال تو آرزوی رسیدن به تمام آرزوهایت میشوم.

حسام الدین شفیعیان-متن ادبی
پنجره را بازمیکنی و میسراید دلتنگی از فصل رویشی نو.بر پرچین خیال انگیز زندگی.پیچک مهربانی میپیچاند بر درخت ریشه از شور مهربانی.و میزداید غمها را در باور زمین.سایه ساری از گلچین سرودن زندگی در فصلی نو و برای تو میماند قصه های زمین در سراشیبی از حرفهایت.قلم بر پیکره خشک زمین جانی تازه میگیرد بر سلول های تراوش مغزی.قلب آهنگ تپیدن نو میگیرد و زمین سرد میشود از گرمای تابشی از کلمات بر ذهن انسان واژه میشود در سطر سطر دلش از شوریدگی های شور انگیز گفتن ها.پنجره را که باز میکنی.زمین حرفی نو دارد و کلمات واژه ای از سرودن.در کجای زندگی حروف را میچینی.زندگی خود حرف هائیست از سرودن برای کلماتی از گفتن ها.و واژه ها جملگانی از دلتنگی زمین میشود بر تاریخ گذشتن از عصر زندگی آجری.و قلم حرف میشود.و جمله بارش رویشی از کلمات.

بند بند کلمات
بند بند دلم را کمی واژه بشو
روی تاب قصه کمی سایه بشو
توی این خط کمی حرف بشو
قصه ی پر درد بشو
واژه کمی حرف بشو
قند بشو
سطر بشو
نقطه سر خط بشو
حسام الدین شفیعیان

/بازی سرنوشت/

بگذار سرنوشت بازی بدهد
با ما سر ناسزا گداری بدهد
این خط بلند پیشانی من غم بسته
با حرف تو از دل من خسته
بگذار پرنده ها پرواز بکنند
شاید زمستان قصه برگشته
حسام الدین شفیعیان