نگذارید گوشهایتان
گواه چیزی باشد،
که چشمهایتان ندیده.

مهم تر اینکه نگذارید
زبانتان چیزی را بگوید،
که قلبتان باور نکرده...

یا سخنی داشته باش،
دلپذیر یا دلی
داشته باش،
"سخن پذیر".....

ماانسانها مثل مداد رنگی هستیم،

شاید رنگ مورد علاقۀیکدیگرنباشیم،
اماروزی برای کامل کردن نقاشیهایمان
دنبال هم خواهیم گشت،

به شرطی که...

همدیگررا تاحد نابودی نتراشیم..

من و تو بازمانده‌ایم، بازماندگان صعب‌ترین پیکارها. من و تو هم‌قطار بودیم، هم‌خطر بودیم، هم‌درد بودیم.
و هیچ‌چیز به اندازه‌ی اندوه، آدم‌ها را به‌هم نزدیک نمی‌کند. و هیچ چیز به اندازه‌ی گذر از بحران‌های دشوار، آدمی را قدرت نمی‌بخشد. من و تو قدرتمندیم رفیقِ روزهای سخت! ما تحمل کردیم، قوی ماندیم و ادامه‌دادیم. ما از پسش بر آمدیم هم‌قطارِ من، هرچند تاوان دادیم و سخت بود، واقعا سخت بود. سخت بود از آسمان، اندوه ببارد و بی‌دفاع و بدون‌ سرپناه بایستی و سعی کنی قوی باشی. سخت بود با ناشناخته‌ترین‌ها و بی‌رحم‌ترین‌ها پیکار کنی و کاری به جز مقاومت و مراعات از تو ساخته نباشد.
به زودی همه چیز درست خواهدشد؛
می‌دانم که در روزگاری که نمی‌دانم؛ کنار پنجره‌ای که نیست، به افقی دور خیره خواهیم‌شد و سرگذشت روزهای دشواری که گذشت را برای کودکانی که نمی‌شناسم، تعریف خواهیم‌کرد.
فقط امیدوارم کودکان شاد و خوشبختی باشند و ندانند دشواری و اندوه چیست...

در رهگذار عمر که چون باد می‌رویم

آن دم غنیمت است که دلشاد می‌رویم

چون گل بیا به خنده‌ی مستانه بشکفیم

کز غارت خزان همه بر باد می‌رویم

یاد از بد زمانه چه آریم ما که خود

در گردش زمان همه از یاد می‌رویم

چون سرو سرفراز در این باغ دلگشا

خرم دمی که فارغ و آزاد می‌رویم

ما عاشقیم و در غم شیرین‌لبان «ادیب»

با اشک و آه از پی فرهاد می‌رویم

آرام‌آرام تنهایی اسم می‌شود؛
اسم زمان می‌شود
اسم مکان می‌شود
اسم روزگار در بند می‌شود
اسم خیابان می‌شود
اسم زمستان می‌شود
همه‌ی ما؛
اندک‌اندک
تنها می‌شویم...

#احمدرضا_احمدی

فاصله ات را با مردم
این دوره زمانه حفظ کن
ناگهان ترمز میزنند
آنوقت تو مقصری ..

دختر زنده یاد ناصر عبداللهی
با صدایی مانند پدر

روزگار همیشه بر یک قرار نمی ماند.
روز و شب دارد.
روشنی دارد، تاریکی دارد.
کم دارد، بیش دارد.

دنیا آنقدر هم بد نیست !
گاهی یک نفر
با نفس هایش
با نگاهش
با کلامش
با بودنش
بهشتی از این دنیا برایت میسازد که
دیگر بدون او
بهشت واقعی را هم نمیخواهی !

جنبه ی محبت نداریم ...
ظرفیتمان که تکمیل شد ؛
غرورِمان سر ریز می شود ،
و سیلِ بی تفاوتی مان ؛
افرادِ مهربان را غرق می کند !
آرام که گرفتیم ؛
هاج و واج ؛
دنبالِ محبت می گردیم ،
آدم هایِ عجیبی هستیم !!!