فانوس هزارشعله امادباد
میسوزدسرخوشست چین واچین است
یعنی که به اشک مویه گم نکنیم
ازعشق هرانچه میرسد شیرین است
سیصد گل سرخ یه گل نصرانی مارا زسربریده میترسانی ماگرزسربریده میترسیدیم درمحفل عاشقان نمرقصیدیم
دراتش خون پرنده پرخواهد زد
دربام بلند خانه پرخواهدزد
امشب که دوباره ماه بالا امد میایدباد پشت درخواهدزد
یک ساقه ی سبز دردلم خواهد کاشت
مهتاب بران شبنم تر خواهد زد صد جنگل سرخ درهوا میشکفد خورشید به شاخه ها شرر خواهد زد
شاعر سید حسن تبریزی برای هاوارد باسکرویل که برای نهضت مشروطیت کشته شد سروده ...خواننده داریوش اقبالی

زنده یاد احمدشاملو

وقتی

گلی را"دوست دارید"

آنرا "مےچینید"اما وقتے

"عاشق" گلے هستید

آنرا هر روز آبیارے می‌کنید

فرق بین عشق و

دوست داشتن این است....

فرق عشق و هوس

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بعضي آدم‌ها
ثانیہ بہ ثانیہ
رنگ عوض مي‌ڪنند

از آدم‌هاے
یڪ ساعت دیگر مي‌ترسم
چوڹ درگیر هزاراڹ ثانیہ‌اند

ثانیہ‌هایي ڪہ در هر ڪدام
رنگی دگر بہ خود میگیرند..:

/جهان/
جهان وسعت حرفهای ماست
اندرزو حکایتو نقل و قول کار ماست
بی مثال شبیه مثلها میشویم
این مثلها شعر اندر دل روایت ماست
صلح و مهربانی کار هر روز و گفتار ماست
آنچه اتفاق می افتد نقل قول اندرزهای ماست
شاید به باور رسند اقوام
اما ای کاش دیر نشود
این شعر هم زقول عنایت اتصال ماست
سوی احدی ظلم بر مورچه هم نکنیم
یا گزند بر جانداری یا بیجانی
اما باور ما شاید نباشد زبعد ما
شاید باور ما آنی شود که دیگربار
اگر رد شود پیچش طومار شگرفی در اتصال ماست
گر سر نکته بسته گوییم ما
دانیم آنان را که زپنهانی گویند این هم حکایت این
ما را چه حکایتیست
اگر حکایت اینست
دیگر بار جهان شگرف اندر حکایت ماست
سنگین میگوید غزلی گر فهم نکته ها اندر حکایت ماست

/چند اپیزود شعر/
شاعری گفت که شعر چیست کمی خندیدم
من به واژه به غزل به شعر همی خود کمی سنگینم
سنگینم که شکستم پس صخره شدم دریایی
من در بر همه حصارها پرواز شدم خندیدم
من اگر کنج خودم هم باشم باز پرنده ای خواهم شد
در قفس را شکسته بال و پری خواهم شد
من زاحوال قبیله هایی که نکوبیدند در
من زاحوال گذر از پس کوچه های تردید باریدم
من زاحوال همانجا و گذر خندیدم
من به خود به واژه به حرفهای دلم فکر کردم
من زآنها که میشناختم رد شدم
من دیدمو باز غزل باریدم
اگر از شعر هنر پل زدم تا به همه
رنگین کمان شدم من به دلهای خسته تابیدم
من شاعرم یا شعر مرا میطلبد
من طلب از شعر نه من واژه را باریدم
hesam-حسام الدین شفیعیان

به سراغ من اگر می آیید

پشت هیچستانم

پشت هیچستان رگ های هوا پر قاصد هایی است

که خبر می آرند از گل وا شده ی دورترین نقطه ی خاک

پشت هیچستان چتر خواهش باز است

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود

زنگ باران به صدا می آید

آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی سایه ی نارونی تا ابدیت جاریست

به سراغ من اگر می آیید

نرم و آهسته بیا یید

که مبادا ترک بردارد چینی نازک تنهایی

سهراب سپهری

آهنگ- حامد همایون (مردم شهر) [لینک]

زندگـی ، فهم نفهمیدن‌هاست
آسمان،نور،خدا،عشق،سعادت،
با ماست

در نبندیم به نور!
در نبندیم به آرامش پرمهر نسیم
زندگی رسم پذیرایی از تقدیر است
وزن خوشبختی من،
وزن رضایتمندیست !

"سهراب سپهری"

آهنگ [لینک]