محفل خوبان


(mahfel_khoban )

محفل خوبان


(mahfel_khoban )

محفل خوبان


(mahfel_khoban )

آدم‌ها را مهمان کنید
بـه دوسـت داشتـن
بـه خیـال راحـت از
حضورتان و باشما بودن
بـه حس خـوب
بـه حـرف‌هـای
بی کینه و کنایه
بـه لبخندی بـه دعایی...

♥️اوقاتتون پـراز عشق
????لحظـه هـاتـون زیـبـا

محفل خوبان


(mahfel_khoban )

محفل خوبان


(mahfel_khoban )

عشق ادم را به جاده های ناشناخته می برد
به ایستگاه های متروک
بخلوت زنگزده واگن ها
به شهری که فقط انرا در خواب بینی
وقتی عاشق شدی
ادامه این شعر را خواهی نوشت ...

محفل خوبان


(mahfel_khoban )

دلداده را ز تیر ملامت گزند نیست
دیوانه را طریقهٔ عاقل پسند نیست

از درد ما چه فکر وز احوال ما چه باک
آنرا که دل مقید و پا در کمند نیست

فرهاد را که با دل شیرین تعلقست
رغبت به نوشدارو و حاجت به قند نیست

هرجا که آتش غم دلدار شعله زد
جان برفشان به ذوق که جای سپند نیست

بس کن عبید با دل شوریده داوری
بیچاره را نصیحت ما سودمند نیست

نوشته ای زیبا از "دکتر شریعتی"

"ﺧﺪﺍﻱِ" ﻣﻦ ﻧﻪ ﺩﻭﺭِ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﺳﺖ؛
ﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﻠﻴﺴﺎ؛
ﻧﻪ ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ؛
"ﺧﺪﺍﻱ"ِ ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﺠﺎﺳﺖ
ﮐﻨﺎﺭِ ﺗﻤﺎﻡِ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﻲ ﻫﺎﻳﻢ؛
ﺑﻐﺾ ﻫﺎﻳﻢ؛
ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﻳﻢ؛
"ﺧﺪﺍﻱ" ﻣﻦ،
ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺁﺗﺶ
ﺍﻣــــﺎ؛
ﻣﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ:
ﺷﮑﺴﺘﻦِ ﺩﻟﻲ،
ﺍﺷﮏ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻲ،
ﻧﺎ ﺣﻖ ﮐﺮﺩﻥِ ﺣﻘﻲ،
"ﺧﺪﺍﻱِ" ﻣﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﺮﺍ
ﻫﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻢ
ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺯﺑﺎﻧﻲ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻢ

"ﺧﺪﺍﻱ"ِ ﻣﻦ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ،
"ﺧﺪﺍﻱ"ِ ﻣﻦ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪ
ﺟﺰ ﺑﻲ ﻓﮑﺮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻭ
ﺭﻧﺠﺎﻧﺪﻥِ ﺩﻟﻲ
"ﺧﺪﺍﻱِ"،
"ﺧــــﺪﺍﻱِ" ﺗﻤﺎﻡِ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻫﺎﺳﺖ.
ترجیح می دهم با کفش هایم در خیابان راه بروم و به "خدا" فکر کنم تا این که در مسجد بنشینم و به کفش هایم فکرکنم.


‌‌‌‌‎