..

عاقبت ما در قمار زندگانی باختیم



گرچه تکخال جوانی در بساط انداختیم

..

باد آسایش گیتی نزند بر دل ریش


صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود
(سعدی)

طعنه بر ما مزن‌ ای دوست که خود معترفیم


دف زنان بر سر بازار به رسوایی خویش

.

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید

گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

(حافظ)

گردبادی را که می‌بینی در این دامان دشت


روح مجنون است می‌آید به استقبال ما

(صائب تبریزی

در اندرون من خسته دل ندانم کیست


که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

از دشمنان برند شکایت به پیش دوست

چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم
(سعدی)

نیارزد آینه بودن به آن همه تشویش


که هر که جلوه فروشد، تو رنگ گردانی
(بیدل)

چون عاقبت کار جهان نیستی است


انگار که نیستی چو هستی خوش باش
(خیام)

توبه کردم که دگر شعر نگویم ز فراق


این دل توبه شکن با غم عشقت چه کند؟