حالا همه عاشق این بچهه بادوم تو مهمونی ان‌. ولی اگه تو واقعیت باشه و یه بچه انقدر بی ادب باشه از ده طرف پارش می‌کنید :/

یا فقط خوابم میاد، یا اصلا خوابم نمیاد.

۴ صبح بیدار شدم چشام می‌سوخت ولی خوندم، خوندم و خندیدم، گریه کردم، ناراحت شدم، خوشحال شدم، ولی هیچی نتونستم بگم

هرکی به ما می‌رسه دیوونه و روانیه

اگه دیگه راجبش حرف نمی‌زنم، غر نمی‌زنم، اگه دو ساعت دنبال جمله و کلمه نمی‌گردم تا یه چیزی راجبش گفته باشم که بدونی حواسم هست، اگه دیگه عکس آشنا استفاده نمی‌کنم و آهنگ آشنایی رو پست نمی‌کنم، اگه دیگه مهم نیست چی نوشته شده و کی نوشته، کی گفته و به کی گفته و اگه دیگه نمی‌خوام دیده بشم و هزار تا اگه‌ی دیگه فقط و فقط فقط واسه اینه که دیگه مهم نیست.
:)

ولی چه حس عجیبیه که بعضی آدما از کسی امپراطور می‌سازن که تو حتی نمی‌خوای اسمشو بیاری :))))

کامنت دادنتون چیه؟
پاک کردنش چیه؟

خدایا بسه

‌‌‌‌-‌‌‌‌‌

قبلا تو شرایط مثل الانم خیلی تلاش می‌کردم درستش کنم و حرف بزنم با طرف، الان اصلا دیگه حسش نیست. انگار می‌دونم و صد در صد مطمئنم که قراره به هیچ جایی نرسه و تمام تلاشم بیخود و بیهوده
ست.