«به چشم بیشتر مردم من کهام؟ یک ناوجود؛ آدمی ناهنجار یا ناخوشایند؛ کسی که جایگاهی در این جامعه ندارد و هیچ وقت نخواهد داشت؛ به اختصار، کمترین آدم.
خیلی خب؛ حتی اگر تمام اینها کاملا درست باشد، پس من میخواهم روزی به وسیلهی کارهایم نشان بدهم که این ناوجود، این آدم ناهنجار، چه در قلب خود داشت.
با آن که اغلب در ژرفای مصیبت به سر میبرم، هنوز آرامش، هارمونی ناب و موسیقی در من جریان دارند.
من نقاشی ها یا طراحی ها را در کثیف ترین و فقیرترین کلبه ها میبینم و ذهن من با یک نیروی قوی و غیر قابل مقاومت به سمت این چیزها رانده میشود.»
- وینسنت ونگوگ
.peyman . : ممنون دوست من قبلا محبوب شدی