just setting up my mahfel...

گویا که جهان بعد تو زیبا شدنی نیست!

‌‌‌‌‌

تو کجای دنیایی امشب...

آدما چقدر داستان دارن.......

این همه شبی که گذشت و نبودید، دعا کردیم یکی بیاید بهترِ ما، خاطرتان خوش شود به خنده‌اش، ملال‌تان سبُک شود. ولی دروغ چرا. هیچ‌کدامش آمین نداشت...
..

تو خیال کن رفته‌ای. خیال کن شلنگ‌به‌دست، آب‌گرفته‌ای پشتِ عاشقی، به زورِ شَستِ پیر از نمِ آب، سرانده‌ای تا لبِ چاهک. من که می‌دانم این غبارِ مقیمِ تمامِ زندگی، خاکِ مانده از جای پای توست، باز هرکه سراغ گرفت، سر کج کردم سمتِ پنجره که یعنی رفت. تو خیال کن رفته‌ای...
..

بگرديم توی اين جزيره‌های دورافتاده‌ای که نياز به ويزا گرفتن هم ندارند، يکی را پيدا کنيم و همه برويم آن‌جا. برويم تمدن جديد پايه‌ريزی کنيم. اجاق خودمان را روشن کنيم. خانه‌های خودمان را بسازيم. کتاب‌های خودمان را بنويسيم. ساز خودمان را بزنيم... اصن به دل خودمان زندگی کنیم...

جهنم همین‌جاست… که هنوز تلفنم که زنگ می‌زند، فکر می‌کنم تویی.

«دوستت دارم» سجلِ عاشقی‌ست. همه‌ی داروندارِ آدم‌هایی که یک‌وقتی دل‌شان قرص بوده به این دوستت دارم. باید بلدش باشی. راست توی چشم‌های آدمت نگاه کرده باشی که ببینی چه گِردیِ چشمش پُرآب شده وقتی حواسش به حرفِ توست. باید شنیده باشی که بعدش چه شمرده حرف می‌زند، یواش…

نگاه كردن به تو آرامش است،
پس آغوشت چگونه است؟

و چه بسیار "حالت چطوره؟" هایی
که معنیش "دلم برایت تنگ شده" بود
و نفهمیدند...