‏پیش‌ترها اگر می‌گفتند مجذوب دختری خواهم شد، از ته دل می‌خندیدم؛ هیچ موجودی را بیرون از خودم نمی‌دیدم، تا تو ذره‌ذره آمدی به درونم؛ با هر نبض من می‌تپی. انگار بزرگت کرده‌ام...
♥♥...

عاشق و معشوق که قهر باشند،
هیچ چیز سرِ جایش نیست!
از برنج خمیر شده گرفته،
تا قورمه‌سبزی‌ای که جا نیفتاده...
هیچ چیز آنجور که باید،اتفاق نمی‌افتد؛
از بوسه‌ی فراموش شده‌ی اول صبح گرفته،
تا دوستت‌دارم‌های آخرِ شب...
و شاید قهر، بی‌منطق‌ترین حسِ دنیاست؛
وقتی که زن،
یادش می‌رود عشق را چاشنیِ غذاهایش کند...
و مَرد,
فراموش میکند که عشقش را به معشوقه‌اش یادآوری کند...

شب گذشته به من گفت ″عزیزترینم″!
تا این زمان هیچ واژه ای نتوانسته بود تا این حد برایم جاودانه بماند و کلمات فقط مشتی کلمات بودند در اقتضای زمان و مکانی محدود. ولی ″عزیزترینم...!″ فکرش را بکنید که در میان تمام عزیزانی که دارد، تو، ″ترینِ″ آنهایی! این یعنی مرا کاملا آزاد و شرافتمندانه دوست دارد آنهم در کمالِ دارایی نه از روی ترس و تنهایی...

‏پیش‌ترها اگر می‌گفتند مجذوب دختری خواهم شد، از ته دل می‌خندیدم؛ هیچ موجودی را بیرون از خودم نمی‌دیدم، تا تو ذره‌ذره آمدی به درونم؛ با هر نبض من می‌تپی. انگار بزرگت کرده‌ام...
♥♥...

just setting up my mahfel...