(خاک پای یکایک شما هستم .صرفا شوخی است برای تنوّع تقدیم همگی)
به رسم یادگار،تا بیکرانهٔ سال های ماندگار، تقدیم به دل های بیقرارولب های
شیرین گفتار، کاربران ناب و نیک رفتار، باشید و بتابید در محفل همچو آموزگار

اینجا که درد و غصّه و غم کمه
محفلِ بهترین های عالمه

جناب قاسمی اینجا مدیره
از این همه نامردمی دلگیره

اگر چه آرومه و سر به زیره
حقّ و حقوقشو ولی می گیره

با اینکه چوب زیاده لای چرخش
مردونه امّا یکی بوده حرفش

دو هزار و پنجِ میلادی تا حالا
رشد صعودی داشته رو به بالا

Community of minds طرز فکرشه
Feed back خوب کار فکر بکرشه

محفل به تنهایی خودش ارتشه
درجه ٔ بالا واسه ما ارزشه

یه عدّه محبوبن و از ما بهتر
اسامی شون تو کاربرای برتر

سِلِبریتی تو اینجا پیشکسوته
تعدادشون خیلی کمه البتّه

مصیبتی که واسه ما حکمته
برای اونا عینِ دربِ رحمته

کسی که شهروند می شه توی محفل
از طوفانِ دریا رسیده ساحل

شده سیتی زن تو سرزمینِ محفل
اصطلاحا دراومده از آب و گل

رد بشیم از مُرفّهانِ بی درد
مرحلهٔ محفل دوستا
[ادامه...]

گر جُرم بُوَد عشق تو من عامل جُرمم

جُرمی که تو باشی دادگر محکمه ای نیست


تاریخ ادای تو در آورده عزیزم

جز زلفِ تو دیگر به جهان سلسله ای نیست


#بابک_حادثه

ریاضیات یک دروغِ پوشالی ست

یک تن زِ پیشم رفته امّا ، این جهانی خالی ست

بابک حادثه

بار الها نیست در من شوق فردایی دگر
یا زتنهایی رهان و یا به تنهایی ببر

آنقَدَر خود را بغل کردم به خود دل باختم
عاشق رسوایی ام امّا نه اینسان بی ثمر

بابک حادثه

منم آن بی سرانجامی که روزی عاشقش کردی
به پهنای زمین سردی غریبی سخت نامردی

هزاران وعده ها دادی به فصل خرمن افشانی
زمان کامجویی آمد و دیدم پشیمانی

مرا مغلوب گرداندی به ضرب بوسه بارانت
مرا مدهوش کردی تو به زلف مشک اَفشانت

به ظاهر عاشقم بودی مرا با خویش آلودی
گذرگاه خیانت را چه سهل و ساده پیمودی

بابک حادثه

من باده خورم ولیک مستی نکنم

الّا به قدح دراز دستی نکنم


دانی غرضم ز می پرستی چه بُوَد ؟؟؟

تا من چو تو خویشتن پرستی نکنم

خدایا :

گفتی که تو را عذاب خواهم فرمود

من در عجبم که آن کجا خواهد بود


آنجا که تویی عذاب نَبوَد آنجا

آنجا که تو نیستی کجا خواهد بود ؟؟؟

جانا تو بزن طبلی ، رُسوا شُدنش با من
می نوش تو بی پروا ، سَقّا شُدنش با من

یک دفعه بر این مجنون ، اِبراز نَما عشقت
هر دفعه به راه تو ، شیدا شدنش با من

مهتابِ پریشانم، از ناز تو حیرانم
اَندیشه هجرانت ، اِنشا تو مَکُن بر من

بگشای دمی آغوش ، ای سرو چمان من
کُن میل فریبم را ، اِغوا شدنش با من

یک دم زِ رَهِ اُلفت ، بَر من نظری اَفکن
یک عمر در آن حالت ، در جا زدنش با من

از لعل لَبَت جانا یک بوسه حلالم کن
این وعده شیرین را فردا ندهش بر من

گر جان مرا خواهی تاخیر نخواهم کرد
لکن غم دوری را اِهدا تو مکن بر من

گویند به من یاران ، عشق تو خطا باشد
جز راه خطایت رَه ، پیدا نشود بر من

هر سو نظر اندازم ، سیمای تو می بینم
آن سِرِّ دلِ خود را حاشا تو مکن بر من

علی احمدی ( بابک حادثه) [لینک]

به سفر می روی و باز هوا دل گیر است
چشم خورشید به شب ناله عالم گیر است

تو به عشق دگری ، او به تمنّای دگر
من، اسیرِ تو و این مفسده تقدیر است

ای صمیمانه ترین خاطره نوشینم
عشق تو ناب ترین آیه بی تفسیر است

#بابک_حادثه

می بوسمت با افتخار و در میانِ جمع
کفر است این تصویرِ زیبا اِختِفا شود

لب بر لَبَت جوری بدوزم که بعد از این
در دِهخدا،عیان جایگزینِ خفا شود

در هر کجای نقشه جغرافی جهان
تندیسِ بوسهٔ گره گشا به پا شود

می بوسمت جوری که مجنون دو تا شود
شیطان به سجده درآید و ذکرش خدا شود

سروده :

علی احمدی (بابک حادثه)

عطر و بوی تو

هر گلی دارد شمیمی لیک عطر و بوی تو
جمله گل های گلستان را هوایی می کند

رُخ چو بنمایی چنان باران رحمت می شوی
حاتم طایی ز درگاهت گدایی می کُنَد

در حضورت شمس تابان سرد می گردد و ماه
جلوه زیبای تو دایم تداعی می کُنَد

در نبودت جیره خوار مُفلس دربار تو
از برایم ادّعای پادشاهی می کند

بامدادان بهرِ تحقیرِ شیاطین رجیم
کردگار از چشم هایت رونمایی می کند

نوجوانی عاشقت گشتم ، جوانی در گذشت
همچنان عشق تو با ما بی وفایی می کند

پیشتر هم گفته بودم نیستم کافر ولی
ناز چشمان تو در قلبم خدایی می کند

سروده : علی احمدی (بابک حادثه)