بلاتکلیفم….
به اینکه:
قهری هنوز؟!
دلخوری هنوز؟!
دلتنگم میشی هنوزی؟!
برات مهمم هنوز؟!
این سوالارو هر روز تو دلم ازت می پرسم.
بلاتکلیفم…
میون دو کلکه “آره یا نه”
اما فقط میدونم که:
“دوستت دارم هنوز”

گر یک ورق از کتاب ما برخوانی
حیران ابد شوی زهی حیرانی

گر یک نفسی به درس دل بنشینی
استادان را به درس خود بنشانی….

همیشه دوستت دارم ها را….
دلخوری ها را…
نگرانی ها را….
به موقع بگویید….
حرفهای خود را به یک دیگر با “کلام” مطرح کنید؛ نه با ” رفتار”
که از کلام همان برداشت می شود که شما می گویید؛ولی از رفتارتان هزاران برداشت

این شعرها دیگر برای هیچکس نیست
نه ! در دلم انگار جای هیچکس نیست
آنقدر تنهایم که حتی دردهایم
دیگر شبیه دردهای هیچکس نیست

می خواهم برایت تنهایی را معنی کنم

در ساحل کنار دریا ایستاده ای و هوای سرد و صدای موج

به خودت می آیی یادت می آید دیگر نه کسی است که از پشت بغلت کند

نه دستی که شانه هایت را بگیرد و 
نه صدایی که قشنگ تر از صدای دریا باشد

فقط چند قطره اشک و تصویر لعنتی

و چه خوب است گاه گاهی دروغ بگویی به دلت

و نگذاری که بداند بینهایت تنهاست

این روزها که می گذرد

یک ترانه تلخ

قصه ی تنهایی های مرا می سراید

سمفونی گوش خراشی است

روزهاست پنبه دگر فایده ندارد

……باید باور کنم

تنهایم

با خوبی‌ها و بدی‌ها، هرآنچه که بود؛
برگی دیگر از دفتر روزگار ورق خورد،
برگ دیگری از درخت زمان بر زمین افتاد،
سالی دیگر گذشت روزهایت بهاری و بهارت جاودانه باد…

ﻣﯿﺎﻥ ﺍﯾن همه ﻣﻬﻤﺎنی‌های عید ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻨﻬﺎیم!!
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﻔﺶ
.
.
.
.
ﮐﻔش‌هاﯼ “اویی” که می‌خواهم ﻧﯿﺴﺖ!!

و انتهــای این قصه ی سرد و سفید
همیشه سبز خواهد بود
تا رسیدن سال نو ، تنهــا یک سلام خورشید باقی ست . . .
هزاران تبریک