اگر مردم بایستند،
مهمانی شان تمام می شود.

ج....24

آرزو می کنم خنده ات
تنها به عادت مرسومِ عکس گرفتن نبوده باشد
و تو خندیده باشی
در آن لحظه از ته دل
چرا که خنده ی تو
جهان را زیبا می کند....
یغما گلرویی

ج...23

از میان تمام چیزهایی که دیده ام
تنها تویی که
می خواهم به دیدن اش ادامه دهم
از میان تمام چیزهایی که لمس کرده ام
تنها تویی که
می خواهم به لمس کردنش ادامه دهم
خنده ی نارنج طعمت را دوست دارم
چه باید بکنم ای عشق؟
هیچ خبرم نیست
که رسم عاشقی چگونه بوده است
هیچ نمی دانم
عشق های دیگر چه سان اند؟
من با نگاه کردن به تو
با عشق ورزیدن به تو زنده ام
عاشق بودن،ذات من است...
پابلو نرودا

ج....22

شود تا ظلمتم از بازی چشمت چراغانی
مرا دریاب،ای خورشید در چشم تو زندانی
خوش آن روزی که بینم باغ خشک آرزویم را
به جادوی بهار خنده هایت می شکوفانی
بهار از رشک گل های شکرخند تو خواهد مرد
که تنها بر لب نوش تو می زیبد،گل افشانی
شراب چشم های تو مرا خواهد گرفت از من
اگر پیمانه یی از آن به چشمانم بنوشانی
یقین دارم که در وصف شکر خندت فرو ماند
سخن ها بر لب سعدی،قلم ها در کفِ مانی
نظربازی نزیبد ازتو با هرکس که می بینی
امید من!چرا قدر نگاهت را نمی دانی؟
حسین منزوی

پ.ن:به وقت دلتنگی...
ج...21

دوست داشتن
فقط گفتن دوستت دارم نیست
بگذار دوست داشتنت
مثل نشانی خانه ای باشد
که نه از کوچه اش معلوم است
نه از رنگ درش
و نه از پلاکش
و فقط آن را
از عطر گل های باغچه اش می شناسی
؟؟؟؟؟؟
ج.... 20

مرگ خاموش طبیعت...

ج...19

شکوفه های هلو رسته روی پیرهنت
دوباره صورتی صورتی است باغ تنت
حسین منزوی

ج....18

داربست دفترشعری است از آزاده بشارتی که دربرگیرنده پنجاه وسه شعرازاین بانوی شاعراست.
دوشعرکوتاه ازاین دفتر را با هم بخوانیم:
1...سازدهنی
ساز دهنی ات را به من ببخش
صدایی باشم پراکنده
از زخم های مردی
که با دندان های افتاده
یکی در میان
می خندد...
2...رفت و آمد سایه ها
خیابان پر است
از سایه ی درختان بلندی
که تنها در تاریکی کنار هم می ایستند
شبیه ما که تنها در تاریکی
به دست های هم اعتماد می کنیم!

ج...17

رازم را
با ماه گفتم
آفتاب که بر آمد
راز برملا شد...
عباس کیارستمی

ج....16

چنده من هرسم کلک کنار
چنده من هاکنم ستاره شمار
شیشک و ترازی همه شونه مار
آخر نموئه مه قشنگ یار

پ.ن:دوبیتی های عاشقانه محلی همه سرشار از حس عاشقی وانتظاریاره.دراین دوبیتی مازندرانی شاعرعاشق میگه:
چقدر من در ابتدای آبادی در کنار نرده ی مزرعه به انتظارت بایستم.چقدر ستاره ها را بشمارم.ستاره دب اکبر واصغر به خانه شان رفته اند.ولی آخر یار زیبای من نیامد.

ج...15